Przygotowanie do sztucznego zapylania leszczyny. Krok nr 1 - zbiór kwiatów męskich

Leszczyna to roślina wiatropylna, jednak w naturalnych warunkach ma mało owoców. Aby było ich więcej należy nieco pomóc naturze i zastosować sztuczne zapylanie. Dziś przedstawiamy krok pierwszy.
Na pierwszym zdjęciu doskonale widać gałązki z kwiatami męskimi leszczyny - zwisają z gałęzi i są podłużne. Ścinamy gałęzie z nimi i trzymamy je w domu, w temperaturze pokojowej w naczyniu z wodą. Od dnia ścięcia czekamy około tygodnia na to jak będzie się wysypywał z tych kwiatów żółty pyłek, który należy zebrać. W tym celu wokół naczynia należy rozłożyć papier i strząsnąć z gałązek wysypujący się pyłek. Pyłek trzeba zsypać do suchego słoiczka i trzymać w dolnej części lodówki lub w chłodnej piwnicy - optymalna temperatura to 2 - 4 stopnie.
W razie wystąpienia mrozów, które o tej porze roku są jeszcze możliwe, powyżej 20 stopni przy obecnej fazie rozwojowej kwiatów męskich może nastąpić ich zmarznięcie. Jedyną rezerwą pyłku może być właśnie ten zebrany przez nas. Kwiaty żeńskie rozwijają się później do kilkunastu dni po kwiatach męskich więc przetrwają.

Cięcie gałęzi w sadzie leszczynowym

Leszczyna - odmiana Wczesny Wielki. Drzewo ma 30 lat i właśnie tak powinno wyglądać po prawidłowym cięciu gałęzi



Druga połowa stycznia to najlepszy moment na cięcie gałęzi w sadzie leszczynowym. Nie jest to czynność trudna i skomplikowana. Obowiązuje jedna, najważniejsza zasada - "Więcej światła!". Cięcie musi tak przeprowadzone, aby światło słoneczne docierało do każdej gałęzi. W przeciwnym razie sad leszczynowy będzie cały czas w półmroku co później skutkuje mniejszą ilością owoców lub tym, że są w środku puste ponieważ nie dociera do nich oprysk. Jeśli nie wytniemy wszystkich zbędnych pędów i gałęzi ze środka drzewa to wtedy jest możliwe zamieranie pędów znajdujących się właśnie w środku leszczyny. Innym negatywnym skutkiem jest również to, że w przypadku zagęszczenia korony drzewa owocowanie będzie występowało jedynie na zewnętrznym obszarze drzewa leszczynowego, natomiast w środku nie będzie żadnych orzechów.
Jeśli do tej pory cięcie nie było przeprowadzane co roku nie możemy obawiać się cięć radykalnych. Bez nich sad nigdy nie będzie w pełni zadbany ani nie będzie dawał maksimum orzechów. Najlepiej cięcie przeprowadzać regularnie, co roku. Wtedy jest też mniej pracy - wycinamy odrosty i mniejsze gałęzie, zostawiając te główne i takie, które nie będą przeszkadzać w dopływie światła.
Leszczyna nie ma tendencji do zachowania wyraźnego przewodnika jak ma to miejscu w przypadku jabłoni. Rozgałęzia się i najlepiej kiedy jest formowana na kształt kielicha.
Wycinanie na przykładzie leszczyny, która ma 9 lat:

Przed

Po

Środek drzewa

Cięcie na przykładzie drzewa liczącego 4 lata:

Przed

Po

Tak wygląda nasz sad leszczynowy po wycince gałęzi. Oczywiście wszystko zostaje uprzątnięte: